Gatunki prasowe w praktyce. Ćwiczenia warsztatowe dla studentów dziennikarstwa i komunikacji społecznej - Michał Kaczmarczyk

OD AUTORA :

Czy można nauczyć się dziennikarstwa? Jako praktyk - dziennikarz, a od niedawna rzecznik prasowy odpowiem zdecydowanie: nie! Jestem jed­nak pracownikiem naukowym wyższej uczelni, która kształci na kierunku dziennikarstwo i komunikacja społeczna. Mam zajęcia ze studentami, prowadzę warsztaty prasowe, biorę udział w opracowywaniu programów na­uczania.
Ktoś może więc zarzucić mi niekonsekwencję, brak logiki, a nawet obłudę - twierdzę, że nie da się zrobić czegoś, co sam robię i z czego żyję. Cóż, muszę znaleźć wyjście z własnej pułapki, zaproponować kompromis, który pomoże mi zwalczyć wewnętrzne rozdarcie, uderzający w moją wiarygodność dysonans.

Podtrzymuję, że NIE SPOSÓB NAUCZYĆ SIĘ DZIENNIKARSTWA, podob­nie jak nie sposób nabyć umiejętności pisania wierszy, śpiewania tenorem, malowania portretów itp. Do tego potrzebny jest talent, dar Boga czy losu, jak kto woli. Nie będzie dobrym dziennikarzem ten, kto nie ma ku temu predyspozycji, zdolności, nie czuje powołania do zawodu. By zostać żurnalistą (dobrym żurnalistą) nie wystarczy jednak talent TALENTOWI TRZEBA POMÓC. Szlifować diament - rozwijać umiejętności, zdobywać wiedzę, ćwi­czyć sprawność mówienia i pisania, pracować nad warsztatem. I temu właś­nie służą ćwiczenia zawarte w niniejszej książce.
Ich wykonanie nie gwa­rantuje nikomu sukcesu w dziennikarskim rzemiośle. To pomoc dydak­tyczna dla tych, którzy mają predyspozycje do pracy w mediach i chcą rozwijać swoje umiejętności. Ćwiczenia mają im to ułatwić.

Książka, adresowana do studentów dziennikarstwa i komunikacji społecz­nej oraz uczniów szkół ponadgimnazjalnych, zwłaszcza klas dziennikarskich, ma charakter poradnika. Podzieliłem ją na rozdziały, w których omawiam podstawowe gatunki prasowe, informację, wywiad, komentarz, felieton, recenzję, reportaż. Przygotowując publikację, postawiłem na praktykę - mój wywód na temat form dziennikarskich okraszam przykładami z życia zawodowego swojego i innych dziennikarzy, cytatami, aneg­dotami, radami warsztatowymi. Najważniejsze w publikacji są jednak ćwiczenia - zadania dziennikarskie, które pomogą zweryfikować przeka­zywaną na karach skryptu wiedzę. Przygotowując ćwiczenia, korzystałem z tekstów publikowanych w prasie, udostępnionych mi przez życzliwych dziennikarzy i wydawców gazet.
Najlepiej bowiem pracować na „żywym", autentycznym materiale dziennikarskim. W tym miejscu pragnę serdecznie podziękować autorom, którzy „podarowali" mi swoje teksty celem zamiesz­czenia ich w niniejszej książce.
Dziękuję Teresie Szczepanek, Kamilowi Pietrali, Adamowi Pisarkowi, Agnieszce Turskiej, Magdalenie Michulec, Piotrowi Celejowi, a także prof. Dariuszowi Rottowi, redaktorowi naczel­nemu „Gazety Uniwersyteckiej UŚ" - czasopisma, które było dla mnie praw­dziwą skarbnicą materiałów prasowych, a mogło się nią stać dzięki zgodzie Profesora na przedruk wybranych tekstów.

Na polskim rynku wydawniczym wciąż brakuje opracowań poświęconych dziennikarskiej praktyce - półki w księgarniach uginają się od opasłych tomów na temat teorii komunikowania, lecz pozycji traktujących o medialnym warsztacie ciągle jak na lekarstwo. Mam nadzieję, że opracowany przeze mnie zeszyt ćwiczeń nieco wypełni tę lukę.
Życzę miłej lektury i satysfakcji ze zdoby­wania kolejnych dziennikarskich umiejętności!

Michał Kaczmarczyk


SPIS TREŚCI:

Od autora

Informacja
Ćwiczenia

Komentarz
Ćwiczenia

Wywiad
Ćwiczenia

Recenzja
Ćwiczenia

Felieton
Ćwiczenia

Reportaż
Ćwiczenia

ANEKS

Katarzyna Kulik — Zamiast podsumowania, czyli jak napisać dobry tekst prasowy

Przemysław Ruta — Artyzm, pomysł i siła rzeczywistości, czyli jak wykonać dobre zdjęcie prasowe

Literatura