Generał broni Tadeusz Jordan Rozwadowski - WSPOMNIENIA WIELKIEJ WOJNY

Z okładki :

Gen. broni Tadeusz Jordan Rozwadowski (1866—1928) należał do grona najwybitniejszych polskich dowódców przełomu XIX i XX wieku. Karierę wojskową rozpoczął w armii austro-węgierskiej; po rozpoczęciu I wojny światowej, w stopniu generała, dowodził oddziałami austriackimi.
Po odejściu z armii Habsburgów działał na rzecz tworzonych polskich formacji wojskowych.
W końcu wojny został pierwszym szefem Sztabu Generalnego WP, następnie dowodził Armią Wschód w wojnie polsko-ukraińskiej o Lwów i Galicję Wschodnią oraz Polską Misją Wojskową w Paryżu.
W przełomowym okresie wojny polsko-bolszewickiej (lipiec 1920 r. — kwiecień 1921 r.) ponownie objął funkcję szefa Sztabu Generalnego WP, był twórcą planów bitwy warszawskiej oraz zwycięskim dowódcą wojsk walczących w obronie Warszawy i na północy frontu.

W wolnej Polsce Generalny Inspektor Kawalerii. Po zamachu majowym 1926 r. więziony ponad rok przez władze sanacyjne. Zmarł w październiku 1928 r., pochowany został na Cmentarzu Obrońców Lwowa.

Tadeusz Rozwadowski zaczął spisywać swe Wspomnienia podczas pobytu w więzieniu. Pragnął opisać całą swą karierę wojskową, niestety zamierzenia te przekreśliła nieoczekiwana śmierć. Generał zdążył jednak obszernie udokumentować swe przeżycia i spostrzeżenia z okresu od czerwca 1914 r. do listopada 1915 r.

SPIS TREŚCI :

WSTĘP

PRZEDMOWA

WSPOMNIENIA WIELKIEJ WOJNY GENERAŁA TADEUSZA JORDAN ROZWADOWSKIEGO

I. Pierwsza wiadomość o zamachu sarajewskim. Prorocze słowa A. hr. Wodzickiego. Wyjazd Generała na pogrzeb. Wiedeńskie Ministerstwo Wojny nie zmienia projektów. Walka o ceremoniał pogrzebowy

II. Ofensywa na Lublin w sztabie 12. krakowskiej dywizji. Bitwy pod Annopolem, Kraśnikiem, Bełżycami. Moja samodzielna akcja pod Grądami-Borowem

III. Od 5 września do 22 grudnia 1914. W sztabie I Korpusu jako szef artylerii. Odwrót spod Wiłkołaza, poza San i dalej na Wisłę i Dunajec. Nowa ofensywa na lewym brzegu Wisły. Bitwa pod Zwoleniem i Kozienicami. Odwrót spod Radomia. W polskiej „Szwajcarii” i na lewym brzegu „Puszczy” błędowskiej. Ustalenie się frontu nad Nidą. Uwagi ogólne o operacjach do końca grudnia 1914 r.

IV. Walka pozycyjna nad Nidą. Powrót do 12. krakowskiej Dywizji. Odejście z nią pod Gorlice

V. Bitwa pod Gorlicami. Pościg Moskali. Odejście na stanowisko dowódcy 43. Dywizji Piechoty

VI. W 2. Armii. Dowództwo 43. Dywizji. Dalszy ciąg ofensywy gorlickiej — wzięcie Lwowa — walki nad Bugiem — Złotą Lipą i górnym Seretem, aż do osiągnięcia granicy państwowej. Powołanie do Wiednia i śmierć mego brata Samuela

VII. Z 43. Dywizją na Wołyniu. Walki między Ikwą a górnym Horyniem. Niepowodzenie V Korpusu — zaostrzenie się stosunków. Dlaczego opuszczam front

SPIS ILUSTRACJI

INDEKS OSÓB

INDEKS NAZW GEOGRAFICZNYCH I GEOGRAFICZNO-POLITYCZNYCH