Janowscy „kapłani wiedzy tajemnej”. Okultyści, wizjonerzy i mistrzowie małej ojczyzny - Seweryn A. Wisłocki

Z notki wydawniczej :

Jest to zbiór esejów i szkiców opublikowanych przez autora wcześniej na łamach czołowych periodyków naukowych oraz literacko-artystycznych w Polsce. Teksty te są poświęcone pewnemu fenomenowi kulturowemu i artystycznemu ciekawego skrawka ziemi śląskiej - Janowa oraz przyległych Nikiszowca i Giszowca.
Chodzi tu o grupę samorodnych malarzy, których twórczość wyrosła ze specyficznej, plebejskiej tradycji kulturowej.

Z Wikipedii :

Janów - Katowice (Janów Śląski, niem. Janow) − dawniej samodzielna gmina Janów, od 1951 część Katowic, obecnie wraz z osiedlem Nikiszowiec tworzy dzielnicę Janów-Nikiszowiec.

Grupa Janowska (oficjalna nazwa: Koło Malarzy Nieprofesjonalnych) – grupa malarzy-amatorów z Janowa Śląskiego założona w 1946 roku.

Początki Grupy Janowskiej sięgają lat 30. XX wieku i założonej przez Teofila Ociepkę gminy okultystycznej, której jedną z form ekspresji było malarstwo. Po drugiej wojnie światowej twórcy zgromadzili się w założonym przez Ottona Klimczoka Zakładowym Domu Kultury Kopalni „Wieczorek”.
W początkowym okresie, do 1956 ich twórczość spotykała się z krytyką, jako odstająca od kanonu socrealizmu.
Niewątpliwie duży wpływ na twórców wywarły okultystyczne poglądy Teofila Ociepki. Uważał on, że twórczość malarska jest Bożym posłannictwem i powinna przedstawiać problematykę zasadniczą, w tym istotny dla niego problem walki Dobra ze Złem.
Traktowanie twórczości jako posłannictwa, mającego na celu wypełnienie misji, w istotny sposób odróżniało członków-założycieli grupy janowskiej od innych twórców amatorów. Malarze spotykali się raz w tygodniu, w środy lub czwartki, i przedstawiali ocenie kolegów swoje prace. Były one poddawane ich surowej krytyce, czasami skrytykowani twórcy na miejscu niszczyli swoje prace.
W 1956 roku, na 15 lat opiekę nad malarzami objął Zygmunt Lis – absolwent krakowskiej ASP. Grupa uniknęła po wojnie represji dzięki opiece Izabeli Stachowicz która miała stopień kapitana Urzędu Bezpieczeństwa.
W 1971 Otton Klimczok, w wyniku organizowanej na niego przez wiele lat nagonki, popełnił samobójstwo.
Z pracy odszedł Zygmunt Lis. Skończył się okres świetności grupy. Jej przywódcą duchowym został Bolesław Skulik, a ukształtowany w poprzednim okresie sposób działania pozwalał utrzymać jeszcze przez pewien czas wysoki poziom twórczości...

Powstanie i funkcjonowanie grupy janowskiej często określane jest mianem fenomenu na skalę światową.

Pierwsi członkowie „Grupy Janowskiej” : Teofil Ociepka, Paweł Wróbel, Leopold Wróbel, Eugeniusz Bąk, Paweł Stolorz, Ewald Gawlik, Antoni Jaromin, Bolesław Skulik, Erwin Sówka, Gerhard Urbanek.


SPIS TREŚCI :

I. Wstęp autora

II. W magicznym kręgu subkultury Janowa

III. Dysydent Bolesław Skulik - czyli „filozoficzne podstawy" janowskiego kręgu plastycznego

IV. Teofil Ociepka. Postać mityczna

V. Erwin Sówka. Duchowy spadkobierca nauk Teofila Ociepki

VI. Erwin Sówka. Od okultyzmu do księgi Genesis

VII. Listy różokrzyżowców (wybór)

VIII. Paweł Wróbel - „Maluja Śląsk, co go już ni ma". Fragmenty publikacji „Paweł Wróbel - mistyfikacje i fakty"

IX. Leopold Wróbel. W cieniu sławnego krewniaka

X. Ewald Gawlik. Mistrz Małej Ojczyzny

XI. Otton Klimczok. „Nikt nie umiał tak przemówić do duszy..."

XII. Realizm magiczny Teofila Ociepki. Źródła i inspiracje

XIII. Wojciech Józef Burszta: Posłowie

Streszcz. w jęz. francuskim i niemieckim

Uwaga : ostatni egzemplarz wydawniczy z niewielkim magazynowym zagięciem narożnika okładki !