W prostocie serca Ks. Ginter Król w żywej pamięci

Wydano w serii : Z Dziejów Kultury Chrześcijańskiej na Śląsku

Z okładki :

„Dziś po Zaborzu z »moich« czasów niewiele pozostało śladów. Dzielnica
nie oparła się pro­cesom gruntownych i nieuniknionych przebudów i wyburzeń, stawianych przez nowoczesne wyzwania. Zmieniły się ciągi ulic i domów, a z nimi też pokolenia; wydoroślały zastępy wówczas katechizowanych dzieci, jubilatami są ówcześni nowożeńcy, powiększył się cmentarz o mogiły znanych mi parafian.
Trwa tylko kościół — wysmukły dzięki założeniu strzelistej iglicy na wierzy, by przypominała początki; kościół radosny, dzięki powrotowi wielu neogotyckich elemen­tów z pierwotnego wyposażenia. Dziś to we mnie ożyło i sercem otwartym kładę te słowa na początek księgi, która ma ocalić dla przyszłych pokoleń postać Duszpasterza parafii na Zabo­rzu pod koniec XX stulecia".

ks. bp Jan Kopiec


Kalendarium życia księdza dziekana Gintera Króla

24 maja 1935 — urodzony w Opolu-Półwieś, syn Anny i Alojzego.

2 czerwca 1935 — sakrament chrztu św. w kościele katedralnym Pod­wyższenia Krzyża św. w Opolu

wrzesień 1943 — I Komunia św. w kościele parafialnym św. Micha­ła (Opole-Półwieś)

1942—1949 — Szkoła podstawowa nr 9 w Opolu-Półwieś

1949—1953 — Liceum Ogólnokształcące nr 11 w Opolu

1953—1958 — Wyższe Seminarium Duchowne w Nysie

22 czerwca 1958 — święcenia kapłańskie z rąk ks. bpa Franciszka Jopa w Opolu

1958—1966 — wikary w parafii katedralnej Podwyższenia Krzyża św. w Opolu

1966—1998 — proboszcz w parafii św. Franciszka w Zabrzu-Zaborzu

1981—1998 — kapelan Szpitala nr 1 w Zabrzu

1982 — dziekan honorowy

1998—2008 — emerytura w domu rodzinnym (Opole-Półwieś)

12 stycznia 2008 — śmierć w domu rodzinnym

Oprac. ks. Józef Król


Z treści :

Zaproszenie do wspomnień

Pytamy często: co pozostanie po Człowieku? Zdołamy przecież powiedzieć, że był wśród nas, że zapisany został w odpowiednich re­jestrach, że związany był z niektórymi miejscami na ziemi i tam po­zostawił ślad swej pracy, myśli i serca. A to mało! „Człowiek" - to zawsze brzmi dumnie.
I zawsze jest to Człowiek wyjątkowy i nie­powtarzalny, którego żywa obecność wydaje się nam czymś najbar­dziej oczywistym.
Te słowa zastosujemy na pewno nie tylko w odniesieniu do Osoby ks. Gintera Króla, którego ziemskie życie zakończyło się w stycz­niu 2008 r. Wydobywając Go z pamięci, nie wystarczy nam wcale sucha tylko informacja; chciałoby się z Jego biografii więcej wydobyć i zatrzymać.
Potrzeba bowiem ujęcia za rękę, zatrzymania i do­znania jej odczucia, spojrzenia w oczy i wzajemnego zrozumienia! A przy tym wejścia w siebie i w wewnętrzny świat drugiego człowieka, obok nas trwającego.

Takie refleksje towarzyszą mi, gdy próbuję podnieść z zamkniętego już czasu sylwetkę śp. Ks. Gintera Króla,
Opolanina z urodzenia, kapłana diecezji opolskiej, następnie gliwickiej, przez 32 lata posługującego
na „czarnym" Śląsku wśród kopalń, dymów, familoków i żyjących w nich górników.
To tam zeszły się na dwa lata nasze drogi życia kapłańskiego, z których musi przecież pozostać ślad współpracy proboszcza z wikarym.
Mam w tej chwili tę przewagę, że ja przetrwałem i jeszcze żyję i zostawiam na piśmie niniejszą notatkę jako świadectwo o przeszłym już ziemskim życiu starszego ode mnie Kapłana, ongiś mego Przełożonego.
Razem z Biskupem Gliwickim Janem Wieczorkiem oddawałem Mu też ostatnią posługę pogrzebową w Jego rodzinnej parafii w Opolu — Półwsi. I odtąd pozostały już tylko wspomnienia i trwa pamięć.

Przyszedłem bowiem jako neoprezbiter do parafii św. Franciszka na Zaborzu w 1972 r. z parafii niezbyt oddalonej od miejsca pierw­szej wyznaczonej mi kapłańskiej placówki, parafii jakże podobnej w swym charakterze — również wypełnionej ciężką pracą jej górni­ków i hutników, ze świątynią również doświadczoną szkodami gór­niczymi — taką była przecież parafia Bytom-Szombierki.
Miałem to szczęście, że rozpoczynałem posługę u św. Franciszka, w kościele już uratowanym przed całkowitą degradacją z powodu zniszczeń, i do­puszczonym radośnie do dalszej służby Bożej.
W momencie mego przybycia do parafii, akurat po gruntownym remoncie, był przysto­sowany pod okiem Duszpasterza do wymogów posoborowej refor­my liturgicznej.

Ówczesne realia pracy kapłańskiej — to katechizacja tylko w sal­kach, codziennie odwiedziny chorych w pobliskim szpitalu tylko o 6 rano przed rozpoczęciem wizyt lekarskich, w ogóle ograniczone możliwości szerszego kontaktowania się z wielu gremiami.
Ale wy­nagradzały to Msze św. w niedziele i dni powszednie, gromadzą­ce zawsze wielu naszych wiernych; trzeba było być wdzięcznym za możliwość odwiedzenia wyjątkowo licznie naszych chorych i star­szych parafian każdego miesiąca w ich domach, za Mszę św. w każ­dą środę w Zaborzu — Wsi, w starej kaplicy wybudowanej w 1870 roku; żywy Kościół odkrywał swe tajemnice podczas wizyt kolędo­wych.
Wszystko to ogarniał ks. Król, proboszcz i duszpasterz, nieco patriarchalnie, ale dzięki temu skutecznie.
Bowiem ta wspólnota na peryferiach wielkiego miasta Zabrza, nasycona ciężką ludzką pra­cą, niedoceniania była przez rządzących wówczas państwem i spo­łeczeństwem.
Potrzebowała ducha. I to dawał Kościół, jak tylko potrafił.
Można byłoby utkać ze wspomnień o tych zadaniach nie­małą powieść!

Dziś po Zaborzu z „moich" czasów niewiele pozostało śladów. Dzielnica nie oparła się procesom gruntownych i nieuniknionych przebudów i wyburzeń, stawianych przez nowoczesne wyzwania.
Zmieniły się ciągi ulic i domów, a z nimi też pokolenia; wydorośla­ły zastępy wówczas katechizowanych dzieci, jubilatami są ówcześni nowożeńcy, powiększył się cmentarz o mogiły znanych mi parafian.
Trwa tylko kościół — wysmukły dzięki założeniu strzelistej iglicy na wierzy, by przypominała początki; kościół radosny, dzięki powrotowi wielu neogotyckich elementów z pierwotnego wyposażenia.
Dziś to we mnie ożyło i sercem otwartym kładę te słowa na początek księgi, która ma ocalić dla przyszłych pokoleń postać Duszpasterza parafii na Zaborzu pod koniec XX stulecia.
Księdzu Profesorowi Stanisła­wowi Rabiejowi, redaktorowi tej serdecznej księgi, mojemu wycho­wankowi właśnie z Zaborza, jak też wszystkim życzliwym Autorom, dzielącymi się swymi przemyśleniami o życiu ks. G. Króla na kar­tach tej publikacji, należą się serdeczne słowa wdzięczności. Niech księga ta zagości w wielu domach i dostarczy materiału do myślenia. Ku wspólnemu pożytkowi.

Opole, 24 maja 2009 r.,
w 74. rocznicę urodzin ks. G. Króla
Bp Jan Kopiec



SPIS TREŚCI :

Kalendarium życia księdza dziekana Gintera Króla
[Ks. Józef Król]

Zaproszenie do wspomnień
[Bp Jan Kopiec]

Zarys biografii
[Ks. Stanisław Rabiej]

Był przyjacielem naszej rodziny
[Jacek Okoń , poeta parafianin kościoła św. Franciszka w Zabrzu,
autor książek i esejów hagiograficznych, pracuje jako kustosz i kierownik
działu kultury górniczej w Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu]

Migawki z życia przyjaciela
[Ks. Prałat Reinchold Porwol
Emerytowany proboszcz parafii św. Mikołaja w Raciborzu]

Zależało nam na jedności
[Ks. Rufin Grzesiek
Wikary parafii św. Franciszka z Asyżu
w Zabrzu — Zaborzu (1967—1972)
Proboszcz w parafii Dębska Kuźnia k/Opola]

Gorliwy Kapłan
[Ks. Prałat Zygmunt Lubieniecki
Wikariusz parafii św. Franciszka w Zabrzu — Zaborzu
w latach 1974—1976.
Proboszcz parafii św. Józefa w Opolu-Szczepanowicach]

W cieniu św. Michała
[Ks. Prałat Tadeusz Słocki
Proboszcz parafii św. Michała w Opolu—Półwsi]

Byłem kościelnym u trzech proboszczów
[Józef Wolny
kościelny i szafarz w parafii św. Franciszka w Zabrzu]

Wszystko zaczęło się od grupy charytatywnej
[Dorota Oleszko
odpowiedzialna za grupę "Caritas"
w parafii św. Franciszka w Zabrzu]

Należał do III Zakonu Franciszkańskiego
[Gertruda Kuźmińska
zaangażowana w III Zakonie św. Franciszka w Zabrzu,
organizuje pielgrzymki parafialne, pracuje w parafialnym "Caritas"]

Nasz syn był jego wikarym
[Anna i Wilhelm Iwaneccy
Rodzice ks. prałata Andrzeja Iwańskiego,
następcy ks. G. Króla w proboszczowaniu
parafii św. Franciszka w Zabrzu — Zaborzu]

Byłam przy Nim do końca
[Hildegarda Duda
pracuje wparafialnej grupie "Caritas", przez 18 lat pomagała
na probostwie w parafii św. Franciszka w Zabrzu,
a przez następne 10 lat pracowała i mieszkała w Opolu-Półwsi,
w czasie emerytury ks. G. Króla]

Kapłan zanurzony w nauczanie, w cierpienie, śmierć i w zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa
[Ks. Bp Jan Wieczorek Ordynariusz Gliwicki
Homilia wygłoszona podczas Mszy pogrzebowej w kościele
św. Michała w Opolu-Półwieś — 15 stycznia 2008 r.]

Ocalić od zapomnienia
[Ks. Stanisław Rabiej]