Polskie nazewnictwo kosmiczne - Ewa Jakus-Borkowa
wyd. Opole 2004, stron 280, oprawa miękka, format ok. 23,5 cm x 16,5 cm
wyd. Opole 2004, stron 280, oprawa miękka, format ok. 23,5 cm x 16,5 cm
Przedmiotem monografii Polskie nazewnictwo kosmiczne jest analiza typów semantycznych i strukturalnych nazewnictwa związanego z Kosmosem. Badaniami objęte zostały zarówno nazwy rodzime: oficjalne oraz ludowe, jak i globalne, obce, zapożyczone do polskiego systemu językowego i w nim funkcjonujące. Bazę materiałową stanowi nazewnictwo zgromadzone z prac astronomicznych i etnograficznych. Rozpada się ono na dwie podstawowe grupy, które rzutują na dwudzielny układ książki. W pierwszej części omówione są kosmonimy, czyli nazwy obiektów naturalnych, znajdujących się w Układzie Słonecznym, w drugiej - chrematonimykosmiczne, tzn. nazwy określające - zlokalizowane na planecie Ziemi lub w przestworzach - instrumentaria skonstruowane przez człowieka do badania Wszechświata.