Regiony periodycznej komunikacji medialnej. Studium prasoznawczo-politologiczne o demokratyzacji komunikacji medialnej

Z notatki wydawniczej :

W książce opisano periodyczną komunikację medialną z perspektywy strukturalno-przestrzennej.

Analiza problematyki została oparta na rozumieniu komunikacji w „pierwotnym", szerszym znaczeniu tego słowa — jako tworzenia wspólnoty, a nie tylko transmisji przekazu. Autor dokonał zatem wyraźnego podziału na komunikację i komunikowanie. Rozważania ograniczono do przestrzennego zagęszczenia mediów, ich dysponentów oraz działań tychże.

Autor chciał pokazać, że w znacznym stopniu o ostatecznym charakterze wykorzystania mediów do komunikowania masowego czy periodycznej komunikacji medialnej decyduje ich wielość lub ubóstwo w strukturze przestrzennej. Regiony periodycznej komunikacji medialnej stanowią „bazę" przestrzenną, materialną i kulturową demokracji dyskursywnej, w której znaczące decyzje wynikają z niezależnej i relacyjnej debaty między obywatelami za pośrednictwem mediów periodycznych tradycyjnych oraz ich wersji elektronicznej. Niniejsza praca wpisuje się w rozważania nad demokratyzacją periodycznej komunikacji medialnej. Główna teza studium brzmi: dominacja lub względna równowaga podmiotów podstawowych sfer aktywności człowieka nadaje charakter przestrzeni generowanej przez media periodyczne i określa ją.

SPIS TREŚCI :

Wstęp

1. Region periodycznej komunikacji medialnej układem przestrzenno-strukturalnym

1.1. Społeczno-kulturowe uwarunkowania komunikacji jako podstawa zaistnienia regionów periodycznej komunikacji medialnej
1.2. Region jako przedmiot interdyscyplinarnych rozważań nauki
1.2.1. Zakres pojęcia region
1.2.2. Koncepcje regionu w różnych naukach — przegląd zagadnienia
1.2.3. Region w perspektywach teoretycznych
1.2.4. Cechy konstytuujące „region"
1.3. Region periodycznej komunikacji medialnej — teoretyczne aspekty problemu
1.3.1. Wykształcanie się regionu periodycznej komunikacji medialnej i jego struktura
1.3.2. Przestrzeń medialna
1.3.3. Region periodycznej komunikacji medialnej jako narzędzie analizy przestrzenno-strukturalnej
1.3.4. Granice regionów periodycznej komunikacji medialnej
1.3.5. Region periodycznej komunikacji medialnej jako region węzłowy
1.4. Przestrzenne struktury środków periodycznej komunikacji medialnej regionu
1.4.1. Pojęcie struktury przestrzennej mediów periodycznych
1.4.2. Przestrzenno-przedmiotowa struktura mediów regionu
1.4.3. Propozycje wskaźników struktury mediów regionów medialnych
1.4.4. Propozycje wskaźników dynamiki mediów (indeksów) w regionach medialnych
1.4.5. Formalna struktura przestrzenna mediów regionu medialnego (struktura miejsc)
1.4.6. Przodujące miejsca kumulacji mediów w regionie medialnym
1.4.7. Rozmieszczenie mediów

2. Właściwości demokratyzacyjne regionów medialnych w społeczno-przestrzennej koncepcji periodycznej komunikacji medialnej

2.1. Komunikacja i media periodyczne jako przedmiot refleksji społecznej
2.1.1. Komunikacja, komunikowanie, komunikowanie się — podstawowe ustalenia analityczne
2.1.2. Główne szkoły w nauce o komunikacji
2.1.3. System mediów a periodyczna komunikacja medialna — podstawowe ustalenia
2.1.4. Funkcje periodycznej komunikacji medialnej w oznaczaniu przestrzeni medialnej
2.1.5. Periodyczna komunikacja medialna jako jedna z form komunikacji społecznej
2.1.6. Periodyczna komunikacja medialna a komunikowanie masowe
2.1.7. Społeczno-przestrzenny podział środków periodycznej komunikacji medialnej i ich klasyfikacja
2.1.8. Klasyfikacje systemów mediów periodycznych w układach przestrzennych
2.1.9. Inne konsekwencje odrębności systemów mediów periodycznych w układach przestrzennych
2.2. Periodyczna komunikacja medialna w aspekcie przestrzennym i historycznym
2.2.1. Formatowanie i fragmentacja mediów w układzie przestrzennym
2.2.2. Właściwości demokratyzacyjne periodycznej komunikacji medialnej kształtowane w procesie historycznym i przestrzennym
2.3. Własności demokratyzacyjne periodycznej komunikacji medialnej w układzie przestrzennym a podstawowe sfery aktywności ludzkiej
2.3.1. Podstawowe sfery aktywności ludzkiej a periodyczna komunikacja medialna
2.3.2. Wpływ sfer aktywności ludzkiej na różnicowanie się przestrzeni periodycznej komunikacji medialnej
2.3.3. Sfera publiczna a periodyczna komunikacja medialna
2.3.4. Sfera publiczna jako sfera współkształtująca przestrzeń periodycznej komunikacji medialnej
2.3.5. Etos mediów regionu
2.3.6. Aktywność medialna terytoriów — studium przypadku
2.3.7. Regionotwórcza rola społeczeństwa obywatelskiego
2.3.8. Aktywność komunikacyjna zbiorowości terytorialnej specyfiką regionu medialnego
2.3.9. Komercyjna sfera rynku a terytorialne kształtowanie się periodycznej komunikacji medialnej
2.3.10. Podobieństwa i cechy różnicujące właściwości periodycznej komunikacji medialnej na rynku medialnym i w regionie medialnym
2.3.11. Sfera władzy w przestrzeni medialnej — rejony medialne
2.3.12. Sfera protestu / buntu a przestrzeń periodycznej komunikacji medialnej
2.3.13. Polityczność regionu medialnego

3. Podmiotowość w regionie periodycznej komunikacji medialnej

3.1. Zagadnienia podmiotowości w naukach społecznych
3.2. Uwarunkowania podmiotowości w społeczno-przestrzennej koncepcji periodycznej komunikacji medialnej
3.2.1. Racjonalizacja koncepcji podmiotowości — makrospołeczne zjawiska przyczyną roszczeń podmiotowych w periodycznej komunikacji medialnej
3.2.2. Podstawowe sfery aktywności ludzkiej a uwarunkowania społecznej podmiotowości medialnej
3.2.3. Charakterystyka wspólnoty podmiotowej regionu medialnego jako wspólnoty komunikacyjnej
3.2.4. Wspólnota podmiotowa regionu medialnego zbiorowością specyficzną ze względu na kulturowe uwarunkowania i odrębności
3.2.5. Działania wspólnot podmiotowych regionu medialnego w periodycznej komunika­cji medialnej
3.2.6. Podmiotowość negatywna w periodycznej komunikacji medialnej
3.3. Prasoznawcza koncepcja podmiotowej zbiorowości regionu periodycznej komuni­kacji medialnej
3.3.1. Koncepcja wspólnoty podmiotowej regionu medialnego
3.3.2. Zróżnicowanie wspólnoty podmiotowej regionu medialnego
3.3.3. Niesymetryczność zróżnicowanej wspólnoty podmiotowej regionu periodycznej komunikacji medialnej w wielowartościowej kulturze
3.3.4. Różnice w aktywności medialnej członków zbiorowości regionu a pozytywna podmiotowość medialna
3.3.5. Podmiotowość medialna podstawą jakościowych rozróżnień w przestrzeni medialnej
3.3.6. Autonomia a podmiotowość
3.3.7. Region periodycznej komunikacji medialnej a kształtowanie się nowych ram pojęciowych podmiotów medialnych
3.3.8. Podmiotowość dziennikarzy w regionie medialnym — podmiotowość niezaangażowana
3.3.9. Region medialny przestrzenią pytań podmiotów medialnych
3.3.10. Język podmiotów medialnych a przestrzeń pytań regionu medialnego
3.3.11. Od konsumentów przekazów medialnych do podmiotowości medialnej
3.3.12. Podmiotowość w regionie medialnym a kultura masowa, kultura symulacyjna i kultura tradycyjna
3.3.13. Od kultury masowej dysponentów mediów jednego wymiaru do kultury medialnej zróżnicowanych podmiotów regionu medialnego

4. Regiony periodycznej komunikacji medialnej w kontekście ich spo­łecznego funkcjonowania i  układu rozmieszczeń na przykładzie Polski

4.1. Kształtowanie się regionów periodycznej komunikacji medialnej w Polsce
4.1.1. Kształtowanie się układu regionów periodycznej komunikacji medialnej w Polsce
4.1.2. Uwarunkowania historyczne układów przestrzennych mediów periodycznych o charakterze regionalnym w Polsce
4.1.3. Mechanizmy przekształcające rejony informacyjno-propagandowe w Polsce w regiony periodycznej komunikacji medialnej w okresie transformacji
4.1.4. Socjokulturowe uwarunkowania powstawania regionów periodycznej komunikacji medialnej w Polsce
4.2. Struktura regionów w układzie terytorialnym
4.2.1. Media periodyczne konstytuujące strukturę przestrzenną regionów periodycznej komunikacji medialnej w Polsce
4.2.2. Terytorialny układ regionów periodycznej komunikacji medialnej w Polsce
4.2.3. Struktura regionów periodycznej komunikacji medialnej w Polsce
4.2.4. Granice regionów medialnych a granice administracyjne województw   
4.2.5. Regiony periodycznej komunikacji medialnej w Polsce regionami węzłowymi
4.3. Redundancja mediów periodycznych w przestrzeni periodycznej komunikacji medialnej
4.3.1. Ograniczana redundantność mediów w układzie rejonów medialnych w Polsce przed rokiem 1989
4.3.2. Redundancja strukturalna mediów periodycznych w regionach medialnych w Polsce po roku 1989
4.3.3. Pluralizacja strukturalno-przestrzenna mediów a dualny system mediów elektronicznych w regionach periodycznej komunikacji medialnej Polski
4.4. Tradycyjne media periodyczne w regionach periodycznej komunikacji medialnej
4.4.1. Tradycyjne media elektroniczne w układzie strukturalno-przestrzennym w regionach periodycznej komunikacji medialnej Polski
4.4.2. Prasa codzienna w regionach medialnych Polski

5. Między demokratyzacją a komercjalizacją — regiony periodycznej komunikacji medialnej w Polsce po roku 1989

5.1. Czytelnik a przestrzeń
5.1.1. Czytelnik a przestrzeń periodycznej komunikacji medialnej
5.1.2. Kontekst i jego znaczenie w nowych warunkach działania mediów periodycznych w Polsce
5.1.3. Tradycje kulturowe a tworzenie się znaczeń w regionach periodycznej komunikacji medialnej
5.1.4. Wymiar transformacyjny dyskursu medialnego w regionach periodycznej komuni­kacji medialnej
5.2. Regiony periodycznej komunikacji medialnej w Polsce wytworem pluralizmu czy braku centralnego sterowania mediami periodycznymi
5.2.1. Regiony periodycznej komunikacji medialnej a etapy pluralizacji mediów periodycznych
5.2.2. Regiony periodycznej komunikacji medialnej w sytuacji kształtowania się nowych sfer strategicznych
5.2.3. Kultury medialne w układzie przestrzenno-strukturalnym regionów periodycznej komunikacji medialnej
5.2.4. Kultura medialna regionów a cyberprzestrzeń
5.3. Regiony periodycznej komunikacji medialnej warunkiem demokratyzacji mediów w fazie ich komercjalizacji
5.3.1. Regiony periodycznej komunikacji medialnej w fazie komercjalizacji mediów
5.3.2. Uwarunkowania pluralizacji i komercjalizacji mediów w warunkach polskiej transformacji
5.3.3. Komercjalizacja prasy w regionach periodycznej komunikacji medialnej w warunkach pluralizmu formalnego
5.3.4. Etap prywatyzacji prasy
5.3.5. Osłabianie regionów periodycznej komunikacji medialnej następstwem komercjalizacji i koncentracji mediów
5.3.6. Koncentracja mediów w kształtujących się w Polsce regionach periodycznej komunikacji medialnej
5.3.7. Pluralizm strukturalno-przestrzenny mediów mechanizmem wyprzedzającym centralizację działań komunikacyjnych w warunkach rynkowych
5.3.8. Regiony periodycznej komunikacji medialnej podstawowym elementem terytorialnym demokratyzacji periodycznej komunikacji medialnej

Zakończenie   

Aneks   

Bibliografia   

Zusammenfassung   
Summary