Tkaniny Marii Bujakowej

Katalog wydany w związku z wystawą Artystki zwanej "Damą polskiego haftu".


SPIS TREŚCI :

KALENDARIUM ŻYCIA I TWÓRCZOŚCI oprac. Magdalena Bujak-Lenczowska

WSPOMNIENIA O MARII BUJAKOWEJ

— Tadeusz Brzozowski

— Halina Kenarowa

— Anna Micińska

— Anna Kunczyńska-Iracka

— Danuta Wróblewska

— Hanna Czajkowska

— Marta Gąsienica-Szostak

KATALOG oprac. Helena Pitoń

I. ZNANE PRACE SPRZED 1939 ROKU

II. TKANINY UNIKATOWE

III. WYKAZ KILIMÓW PROJEKTOWANYCH PRZEZ MARIĘ BUJAKOWĄ

WYSTAWY I NAGRODY

BIBLIOGRAFIA

MARIA BUJAKOWA [biogram w jęz. angielskim]


[ Maria Łomnicka-Bujakowa (ur. 12.05.1901 r. w Kołomyi - zm. 22.01.1985 r. w Kościelisku, pochowana na starym cmentarzu w Zakopanem). Artystka plastyczka związana ze Lwowem i Zakopanem.
Była najstarszą córką profesora Uniwersytetu Lwowskiego Jarosława Łomnickiego. Uczęszczała do 8-klasowego Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego we Lwowie. W 1921 r. zdała maturę we Lwowie. Od 1923 r. studiowała malarstwo dekoracyjne w Państwowej Szkole Przemysłowej we Lwowie u prof. Kazimierza Sichulskiego. W 1926 r. uzyskała absolutorium ze wzmianką "Specjalnie uzdolniona w kierunku tkactwa, a więc komponowania gobelinów, kilimów, oraz w grafice i batikach".
W roku szkolnym 1926/27 kontynuowała studia w "Kunstgewerbeschule", Szkole Przemysłu Artystycznego w Wiedniu. W pracowni malarskiej obrała specjalizacje: grafika użytkowa, emalierstwo oraz tkactwo.
Po powrocie z Wiednia do Lwowa pracowała początkowo jako artysta plastyk w Instytucie Przemysłowym dla Małopolski Wschodniej w dziale tkactwa i grafiki użytkowej. We wrześniu 1928 r. rozpoczęła pracę w Szkole Zawodowej we Lwowie jako nauczycielka rysunków i projektowania oraz kierowniczka artystyczna warsztatów szkolnych.
Do projektowanych koronek w miejsce cienkich nici wprowadziła len i wełnę.
Projektowała w pracowniach kilimów Ireny Petzold i dla Międzynarodowych Targów Wschodnich. W 1930 r. została członkiem Spółdzielni Artystów Plastyków "Ład".
W 1934 r. wyszła za mąż za inż. Jakuba Bujaka, alpinistę i zdobywcę Nanda Devi Est w Himalajach (1939). Osiadła wraz z mężem w Warszawie, gdzie objęła kierownictwo Państwowego Liceum Odzieżowego. Używane przez artystkę nici z wiejskiego lnu, barwione naturalnymi barwnikami roślinnymi, przydawały jej koronkom dyskretnej szlachetności, walorów dekoracyjnych i fakturowych oraz swoistej zgrzebności, która była podówczas nowatorstwem i współczesnym odczytaniem ducha sztuki ludowej.
Unikatowym dziełem Marii Bujakowej była ogromna haftowana opona ścienna, wykonana według projektu artysty-malarza Mieczysława Szymańskiego na światową wystawę paryską w 1937 r. Przedstawiała króla Jana Sobieskiego z cesarzem w otoczeniu rycerstwa po wiktorii wiedeńskiej.
Owa transpozycja malarstwa na haft była bez precedensu w polskiej sztuce XX w. i uzyskała Grand Prix na paryskiej wystawie.
W 1945 r. jej mąż pracujący w Anglii w przemyśle samolotowym, gdy w 1945 r. zgłosił swój powrót do kraju – zginął w górach Kornwalii w okolicznościach nigdy nie wyjaśnionych. Maria Bujakowa wraz z dwojgiem dzieci osiadła w Zakopanem, gdzie spędziła resztę swojego życia osobistego, zawodowego i artystycznego. Podjęła m.in. pracę w zakopiańskiej szkole koronkarskiej (założonej w 1863 r. przez Helenę Modrzejewską), od 1946 r. została jej dyrektorką, podnosząc jej znaczenie i prestiż w regionie.
Rozbudowała szkołę o działy tkactwa i hafciarstwa, współpracowała ze Spółdzielnią „Samopomoc Chłopska”, przejętą od 1950 r. przez Zakopiańskie Warsztaty Wzorcowe CPLiA.
Wykształciła setki tkaczek, hafciarek i koronczarek, [...] nauczycielek tkactwa i samodzielnych artystek-tkaczek, a wśród nich nawet kilka cudzoziemek, zwabionych znakomitą renomą szkoły zakopiańskiej.
Maria Bujakowa wystawiała wielokrotnie własną twórczość w kraju i za granicą. ]