Polska Misja w Afryce. Prefektura Apostolska Brokenhill

Publikacja posiada stosowne zezwolenia władz zakonnych i kościelnych Kraków 1927 r.

SPIS ROZDZIAŁÓW:

I. „Idźcie i wy do winnicy mojej”
II. Nad Dolną Zambezą
III. Niszcząca ręka
IV. Wygnańcy w lesie
V. „Mieszkaniec puszczy”
VI. „Lwia twarz”
VII. Potwierdzenie nowej Misji
VIII. Z przeszłości Rodezji
IX. Rodezja Północna a lotu ptaka
X. Pierwsze próby ewangelizacji Rodezji
XI. Nad potokiem Katondwe
XII. Coś niecoś o zwyczajach Bantów
1. Ustrój patriarchalny plemion i herby plemienne
2. „Matka” — wielkiem słowem u Bantów
3. Życie we wsi
4. Jak za dni Joba
5. Podarunki
6. Zabobony i wiara w duchy
7. Cześć przodków
8. Groby i cmentarze
9. Czarownice
10. Ofiara krwi
11. Astronomja
12. Bóg
XIII. Na dnie dawnego jeziora
XIV. Podczas wojny
XV. Dwie ofiary „złej mąki”
XVI. Samotny grób
XVII. Podróż bez powrotu
XVIII. „Sapandula”
XIX. Nowe horyzonty
XX. Mpima
XXI. „Watch-Tower Movement”
XXII. W przededniu wyodrębnienia Misji
XXIII. Nowa Prefektura
XXIV. Jak pomagać polskim misjonarzom

.

[Kontekst historyczno-geograficzny]

Prefektura Apostolska Brokenhill (Broken Hill) to historyczna jednostka administracyjna Kościoła katolickiego, która istniała na terenie dzisiejszej Zambii. Erygowana została 14 lipca 1927 r. ze stolicą w Broken Hill.
Broken Hill (nazwa do 1966 r. obecnie Kabwe) – miasto w Zambii.

13 czerwca 1946 r. zmieniono nazwę prefektury na Prefektura Apostolska Lusaka. 14 lipca 1950 r. prefekturę apostolską podwyższono do godności wikariatu apostolskiego i nazwano Wikariat Apostolski Lusaka. W dniu 25 kwietnia 1959 r. papież Jan XXIII powołał pierwsze północnorodezyjskie diecezje. Znajdujące się na terenie dzisiejszej Zambii, podporządkował wyniesionej w tym dniu do godności arcybiskupstwa Archidiecezji Lusaka. Stan taki trwał do 12 czerwca 1967 r., kiedy to powstała druga zambijska archidiecezja – Kasamy. 10 marca 1962 r. z terenów archidiecezji Lusaki wyłączono diecezję Monze, a 29 października 2011 r. – diecezję Kabwe.

Rodezja Północna była pierwszą misją powierzoną przez Stolicę Apostolską wyłącznie polskim misjonarzom. Została ona zapoczątkowana już w 1912 r. W 1927 r. część terenów rozległej terytorialnie misji odstąpiono misjonarzom innych narodowości. Równocześnie misję przemianowano na Prefekturę Apostolską Broken Hill, której ordynariuszem został Polak jezuita o. Bruno Wolnik SJ. Po jego rezygnacji jego następcą został kolejny polski misjonarz – jezuita Adam Kozłowiecki. W latach 1950 – 1955 był administratorem, a następnie ordynariuszem wikariatu apostolskiego Lusaka. W 1959 r. został pierwszym arcybiskupem Lusaki. 29 maja 1969 r. złożył rezygnację, aby arcybiskupem mógł zostać zambijski duchowny. Adam Kozłowiecki 21 lutego 1998 r. jako pierwszy biskup służący w Zambii został kreowany kardynałem.

[O autorach publikacji]

Józef Krzyszkowski – jezuita (SJ – Societas Jesu, wcześniej T.J. – Towarzystwo Jezusowe).
Urodził się 19 marca 1889 r. w Lipnicy Dolnej k. Bochni, wstąpił do zakonu 29 listopada 1904 r. w Starej Wsi, święcenia kapłańskie 4 listopada 1917 r. w Krakowie, zmarł 18 października 1962 r. w Chicago (USA).

Syn Jana i Marii z d. Stochel. Studiował literaturę polską i historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1919-1923. Od 1919 r. redaktor Misji Katolickich i Roczników Rozkrzewienia Wiary. Autor prac o dziejach misji katolickich oraz artykułów w Polskim Słowniku Biograficznym. Dyrektor Dzieła Rozkrzewiania Wiary oraz współzałożyciel i kierownik krakowskiego Koła Misjologicznego Akademików. Po rezygnacji ze stanowiska redaktora w 1937 r. przystąpił do opracowania biografii Michała Boyma i Marcina Laterny. Aresztowany przez gestapo 10 listopada 1939 r. przebywał w więzieniu na Montelupich w Krakowie, potem w Wiśniczu, Oświęcimiu i Dachau. Po uwolnieniu z obozu 29 kwietnia 1945 r. wyjechał do Rzymu i współpracował z jezuickim Instytutem Historycznym. Od 1946 r. przebywał w Chicago i współpracował z Posłańcem Serca Jezusa. Od 1947 r. do 1952 r. wykładał literaturę polską na Uniwersytecie Loyola w Chicago. Autor rozpraw z historii Kościoła i misjologii.
.

Stanisław Hankiewicz – jezuita (SJ – Societas Jesu, wcześniej T.J. – Towarzystwo Jezusowe).
Urodził się 11 lutego 1877 r. marca 1889 r. w Krysowicach k. Mościsk, wstąpił do zakonu 27 lutego 1893 r. w Starej Wsi, święcenia kapłańskie 5 lipca 1908 r. w Krakowie, zmarł 14 marca 1928 r. w Krakowie.

Syn Stanisława i Leokadii z Rudnickich. Wychowawca w Chyrowie w latach 1901-1905. Od 1909 r. misjonarz w Mozambiku, a od 1910 r. w Angoli. Po wybuchu rewolucji portugalskiej wrócił w 1912 r. do kraju, lecz w 1914 r. znowu wyjechał na misje do Półn. Rodezji (ob. Zambia). Znawca języka nyanja, przygotował na użytek misjonarzy Praktyczną gramatykę języka nyanja (Kraków 1928) oraz kilka broszur katechetycznych. Propagator polskich pieśni i melodii religijnych na terenie Afryki. W 1925 r. powrócił z powodów zdrowotnych do kraju i zajmował się propagandą misyjną i pracą pisarską w Chyrowie w latach 1925-1927 i Krakowie 1927-1928.

[O poprzednim właścicielu egzemplarza]

Czesław Białek – jezuita (SJ – Societas Jesu, wcześniej T.J. – Towarzystwo Jezusowe).
Urodził się 18 lipca 1920 r. w Warszawie, wstąpił do zakonu 15 lipca 1936 r. w Kaliszu, święcenia kapłańskie 16 kwietnia 1950 r. w Warszawie, zmarł 9 marca 1984 r. w w Poznaniu.

Syn Piotra i Zofii z d. Kowalskiej. Studiował filozofię w Nowym Sączu w latach 1940-1943 oraz teologię w Starej Wsi w latach 1943-1944. Podczas II wojny światowej prowadził ożywioną akcję wysyłania paczek do obozów koncentracyjnych i organizował ucieczkę Żydów z getta w Nowym Sączu. W powstaniu warszawskim walczył na Woli i został postrzelony w nogi. Otrzymał Krzyż Walecznych oraz Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami. Po wojnie ukończył studia teologiczne i poświęcił się misjom ludowym. Skazywany trzykrotnie przez sądy komunistyczne na karę więzienia, otrzymał łącznie karę 8 lat i 6 miesięcy, wyszedł ostatecznie ze zrujnowanym zdrowiem. W 1956 r. założył Tymczasowy Studencki Komitet Pomocy Więźniom Politycznym. W 1971 r. amputowano mu lewą nogę. Jako inwalida pozostał jednak czynny, organizując w Poznaniu wielkie biuro pomocy misjom, patronował akcji wysyłania paczek z żywnością i odzieżą oraz sprzętu medycznego. Ukończył w tym stanie studia antropologiczne i uzyskał w 1973 r. doktorat. W czasie stanu wojennego spieszył z pomocą represjonowanym. Był zaangażowany w Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. Cieszył się, szczególnie w Poznaniu, wielkim autorytetem. Pozostawił znaczny dorobek pisarski głównie o tematyce misyjnej, m. in. książkę Jezuici polscy w Misji Zambeskiej (Warszawa 1980).
.

Przedwojenny egzemplarz ze współczesną miękką oprawą introligatorską, z zachowaną przednią oryginalną broszurową okładką (brak oryginalnej tylnej okładki). Większe zaplamienia i uszkodzenia widoczne na oryginalnej okładce a także na karcie przedtytułowej, mniejsze na kartach książki jak na fot. Miejscowe zagięcia kart. Na stronie tytułowej nieaktualna pieczęć Ks. Dr Czesław Białek T. J. … Poznań. Szczegóły na fot.