W Swojczy czyli żywot poczciwego włościanina

Pierwsze wydanie powieści ukazało się w 1899 r.

Z międzywojennej noty:

DYGASIŃSKI A. W Swojczy, czyli żywot poczciwego włościanina. Wyd. V. KPMS. 1925. s. 147. 

Przemiany, jakie zachodzą w biednej, zacofanej wiosce pod wpływem energicznego, mądrego chłopa, który po długiej wędrówce i pracy u obcych, powraca na swój zagon i, nie szczędząc sił, nie zrażając się niepowodzeniem, pracuje nad podniesieniem gospodarczem i społecznem swoich sąsiadów. Powieść z końca XIX wieku.

O autorze (z encyklopedii okresu międzywojennego – fragment):

Dygasiński Adolf, pisarz polski, * 1839 w Niegosławicach nad Nidą, † 1902 w Warszawie, wychowanek warszawskiej Szkoły Głównej, brał czynny udział w powstaniu styczniowem, potem pracował jako nauczyciel prywatny, miał księgarnię w Krakowie, wydawał tu czasopismo „Szkice społeczne i literackie” (1875–76), w r. 1879 przeniósł się do Warszawy, zajmował się teoretycznie i praktycznie pedagogiką, w której zasłynął swoją nauką o rzeczach, wydawał prace pedagogiczne, tłumaczył dzieła filozoficzne, był pierwszym redaktorem „Wisły”, współpracował w wielu czasopismach. Na pole literatury pięknej wkroczył późno; od roku 1884 wydał kilkadziesiąt tomów powieści, nowel ludowych, szlacheckich, obyczajowych, sensacyjnych, ale zasłynął jako znakomity autor opowiadań o zwierzętach, dorównując pod tym względem największym pisarzom obcym.

Główne jego dzieła literackie: „Nowele” (3 serje, 1884–86), „Z siół, pól i lasów” (1887, 2 t.), „Nowele” (1888, 2 t.), „Beldonek” (1888), „Z ogniw życia” (1889, 2 t.), „Z zagonu i bruku” (1889, 2 t.), „Pan Jędrzej Piszczalski” (1890), „Na złamanie karku” (1893, na podstawie wrażeń o emigracji polskiej z podróży do Brazylji; z powieści tej korzystała Konopnicka w swym poemacie „Pan Balcer w Brazylji”), „Bracia Tatary” (1894), „Wywczasy Młynowskie” (1895), „As” (1896), „Dramaty Lubądzkie” (1897), „Żywot Beldonka” (1898), „W Kielcach” (1899), „Zając” (1900), „Łabędzia Woda” (1901), „Margiela i Margielka” (1901), „Gody życia” (1902, ogólnie uznane za arcydzieło D. i jedno z arcydzieł literatury polskiej).

Egzemplarz posiada oryginalną nalepkę (na przedniej wyklejce):

DAR

Komisji Kulturalno-Oświatowej

Rady Porozumiewawczej Związków Polskich

we Francji

[Rada Porozumiewawcza Związków Polskich we Francji – organizacja utworzona 12 lutego 1933 w Lille w celu konsolidacji emigracji polskiej we Francji

W kwestiach politycznych Rada Porozumiewawcza reprezentowała ideologię państwową (sanacyjną), stawiając w opozycji środowiska lewicowe i chadeckie oraz zwalczając wpływy komunistyczne.

Prezesem stowarzyszenia był Stefan Rejer, a sekretarzem generalnym Piotr Kalinowski. 11 grudnia 1938 Rada Porozumiewawcza Związków Polskich we Francji została rozwiązana i przekształcona w Związek Polaków we Francji. Stefan Rejer został mianowany prezesem honorowym nowo powstałego związku.]

.

Egzemplarz będący darem przetrwał wojnę i obecnie jest w stanie jak na fot. Twarda oprawa po latach ze śladami zaplamień (zacieków), miejscowymi wytarciami szczególnie przy krawędziach, przybrudzeniami i drobnymi uszkodzeniami. Na tylnej okładce reklama wydawnicza „Księgarni Polskiej”, powyżej adnotacje antykwaryczne (zapewne  z okresu PRL-u). Podklejenia wyklejek paskami papieru. Na stronach typowe po latach ślady czytelnicze (żółte zaplamienia miejscowe). Szczegóły na fot.